Heh, a ja myślałem, że nie da się stworzyć bardziej pojebanego filmu od "Być jak John Malkovich" ;) Michela Gondry'ego poznałem wcześniej dzięki kapitalnemu "Zakochanemu bez pamięci" (9/10) i z miejsca stał się jednym z bardziej obserwowanych przeze mnie twórców. Po raz kolejny reżyser pokazuje świat snów, w jeszcze bardziej ekstremalnej formie od jego poprzedniego obrazu. Poznajemy Stephane'a, chłopaka który nie odróżnia snu od rzeczywistości. Obserwujemy to co się dzieje w jego wyobraźni i robi to ogromne wrażenie. Świat w głowie głównego bohatera jest niesamowity, niektóre sny (jak np. wybudowanie nowego świata) są tak absurdalne, że aż śmieszne. Świetne są również wstawki humorystyczne. Ta produkcja jest właściwie kompletną abstrakcją. Reżyser manipuluje widzami, którzy nie wiedzą kiedy widzimy rzeczywistość, a kiedy kolejny wytwór z głowy Stephana. Sam mam teorię, że cały film jest snem. Jest to również zasługa rewelacyjnej scenografii oraz efektów specjalnych, które stworzono tradycyjną techniką poklatkową, dzięki czemu czujemy się czasami jakbyśmy oglądali stare ruskie bajki :P Dużym atutem "Jak we śnie" są również świetni bohaterowie. Artysta nie odróżniający snu od rzeczywistości, seksoholik, dwaj popierdoleni pracownicy etc. Warto wymienić świetną grę aktorów, szczególnie Gaela Garcii Bernala, który po raz kolejny udowadnia, że jest jednym z lepszych współczesnych aktorów. Poziomem aktorskim głównej bohaterki, Charlotte Gainsburg, się nie zajmowałem, bardziej byłem skupiony na tym, jak wyjątkowo brzydka ta dziewczyna jest. Chociaż przyznam, że czasami, głównie w scenach z Stephanie, wkradło się kilka dłużyzn. Jeśli chodzi o strefę wizualną to warto wymienić dobre zdjęcia oraz klimatyczną muzykę. Co tu dodawać - świetny surrealistyczny film. 8/10